بین همه‌ی کواکب شدید سهیل؟

فقرات‌مان تاب برداشت بس که خیره ماندیم به تاق آسمان..

خیال‌تان محال، پس کدام خوش‌مرام ِ پدرآمرزیده‌ای اسم‌تان را ناصیه‌ی دیوان، نوشت خورشید؟